Önceki akşam hayatımda birinci kere bir şey oldu.
Büyük bir şefin çaldığı orkestra önünde, iki kusursuz soprano ve çok sevdiğim bir Türk tenordan Türkçe “Yaralı Gönül” müziğini dinledim.
Düşünün milletlerarası bir şef bir filarmoni orkestrası, beşere sahneye fırlayıp göbek atma isteği veren kıpır kıpır bir Türkçe şarkıyı çalıyor.
1920’lerde tanınmış bir Yunan Rebetiko müziği.
Çiftetelli de diyebilirsiniz. Türk, Arap, Yunan, Yahudi kim bilir kaç müzisyenin çaldıkları, söyledikleri, Yunancada “Misirlou” (Mısırlı) olarak bilinen müzik.
İki soprano resmen bel kırarak eşlik ediyor ve büyük bir Türk tenor, elleriyle neredeyse gel gel diyerek bizi sahneye davet ediyor.
Muazzam bir Puccini gecesi, Ege kıyısında masaların üzerinde bitiyor sanki…
OYSA ÇOK MAKUS BİR GÜNDÜ 24 SAATTE NELER OLMUŞTU
Oysa makus bir gündü.
Moralim yerle birdi.
Düşünebiliyor musunuz o bir gün içinde;
1. 15 milyon insanın yaşadığı kentte yüzde 54 oyla ikinci defa belediye başkanı seçilmiş bir insan için savcılar 23 yıla kadar mahpusla üç iddianame hazırlamıştı.
2. Beş gazeteci hakkında 14 yıla kadar mahpus istemi ile iddianameler çıkarılmıştı.
3. Bir parti genel lideri, Ümit Özdağ hakkında 6 yıla kadar mahpus istemi ile iddianame açıklanmıştı.
4. Bir sanatçı menajeri bayan, Ayşe Barım hakkında, içinde tek somut kanıt olmayan bir iddianame ile dava açılmış, tutuklanmış, bir üst mahkeme tahliye kararı almış lakin ağır cezaya götürülüp tekrar tutuklanmıştı.
5. Bir “Osman Kavala Deja Vu’su” yaşamıştık…
77 YILLIK HAYATIMDA HİÇ BU TÜRLÜ BİR GÜN OLMUŞ MUYDU
Bir düşündüm.
77 yaşındayım.
Hayatımda 2 askeri darbe, 2 orta rejim yaşadım…
Hiç bu türlü bir gün oldu mu?
12 Eylül’ün Barış Davası’nı hatırladım.
Sanatçılar, muharrirler, gazeteciler götürülüyordu.
Ama tıpkı gün bu kadar olay…
İçimden “Sistem çöktü fakat Rejim dimdik ayakta” dedim ve unutmaya çalıştım.
WAGNER’İN ARKADAŞININ TORUNU ELİNDE BAGET SAHNEDE
Önceki akşam Wolkswagen Arena’da Limak Filarmoni Orkestrasını dinlerken iki buçuk saatliğine işte bu kabustan kurtardım kendimi.
Limak Filarmoni Orkestrasını birinci kez canlı dinliyorum.
Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası kadar başarılı ve güçlü bir orkestra.
Ünü giderek artan bir İtalyan şef, Alvise Caselatti…
İlginç bir şef…
Dedesi Wagner’in arkadaşı…
Anne ve babası hukukçu.
Kendisi de hukuk okuyor ancak aklı müzikte ve birebir anda Padua Konservatuvarına devam ediyor.
YOĞUN BAKIMDA VERİLEN BÜYÜK BİR HAYAT KARARI
Ama para kazanma yolu öbür alanda.
2003’de New York’ta büyük bir gayrimenkul yatırım şirketinin danışmanıdır.
O gün hastane yatağında kendi kendine şunu söylüyor:
“Hayatta bir hayal varsa, onu gerçekleştirmek için hakikat anı, fırsatı yahut uygun fırsatı beklemek zorunda değiliz. Zira o an asla gelmeyebilir.”
Hastaneden çıkar çıkmaz Julliard Müzik Okuluna yazılıyor.
Bugün İtalyan müzik okulunun en büyük şeflerinden biri.
2017’de New York Central Park ve başka kentlerde “İtalyan Operası Havada” isimli genç jenerasyonlara yönelik bir şenliği yönetiyor.
Bu Kasım ayında da Miami’de bir müzik şenliğinin açılışını yapacak.
Onu sahnede birinci kere izliyorum.
Çok sevdim.
ARNAVUT-BOLİVYALI ANNE BABANIN ALMAN KIZI
İki İtalyan soprano…
Carolina Lopez Moreno…
Bolivya ve Arnavut anne babanın Alman vatandaşı kızları.
Daha evvel ondan Mascagni’nin Cavalleria Rusticana’sını dinlemiştim.
Önceki akşam onun tıpkı vakitte büyük bir Puccini yorumcusu olduğunu anladım.
Ama bir diğer özelliğini de sonda anlatacağım.
KARŞIMIZDA ZUBİN MEHTA’NIN VE MET’İN İTALYAN SOPRANOSU VAR
Ve Eleonora Buratto…
2013’de Zubin Mehda’nın çaldırdığı Falstaff’da söylemiş bir İtalyan soprano.
2016’da Metropolitan Operasında Donizetti’nin Don Pasquale’sinde sahne almış.
ROBERTO ALAGNA GRADOSUNDA ULUSAL VE YERLİ BİR TÜRK TENOR
Ve Murat Karahan…
Benim için Roberto Alagna gradosunda milletlerarası bir sanatkarımız.
Zaten Zefirelli’nin yönettiği “Il Travatore’de sahne almış bir tenorumuz.
Bolşoy, Viyana Devlet Operası, Münih Bavyera Devlet Operası, Napoli’de ünlü San Carlo Tiyatrosu, Verona Arenası…
Aynı vakitte Türk müziklerini fevkalâde söyleyen bir tenor.
“Elbet Bir Gün Buluşacağız’ı” kesinlikle dinlemenizi öneririm.
Benim “Must’larımdan” biri…
En vazgeçemediklerimden…
ESTETİK BİR VONGOLE MAKARNA ÜZERİNE LAHMACUN YENİR Mİ
İşte bu türlü bir dörtlüden anonim bir Akdeniz müziğini, “Yaralı Gönül’ü” dinledik.
Diyeceksiniz ki, kum midyeli estetik bir Vongole makarna üzerine lahmacun yenir mi…
Yok o denli değil…
Ne İtalyan müziği Vongole…
Ne Akdeniz ve Ege’nin hoş müzikleri lahmacun.
Ayrıca lahmacun da inanılmaz bir yemek.
Yani bu türlü bir benzetme ihtimali olan snop klasikçilere şimdiden yanıt vereyim dedim.
Roberto Alagna da Sicilya’nın en kenar mahalle müziklerini şahane söylüyor.
İLK KISIM İTALYAN VE FRANSIZ YÜKLÜ ARYALAR
Gecenin birinci kısmında bence şahane bir repertuvar yapılmış.
Puccini ve Massenet’in yapıtlarından oluşan aryalar.
İtalyan ve Fransa opera geleneğinin en sevdiğimiz ve herkesin sevebileceği en çok dinlediğimiz yapıtları.
Manon Lescaut, La Boheme, O Mio Babbino Cara’lar yani.
CAVALERİA RUSTİCANA’NIN INTERMEZZO’SUNU DİNLERKEN
Bir de orkestra en sevdiğim biri olan Mascagni’nin Cavalleria Rusticana operasının “Intermezzo’sunu” çaldı.
İşte onu dinlerken, Türkiye’nin “Yeni Normal’inden” büsbütün koptum.
Bu parçayı Mahler’in Beşinci Senfonisi’nin Adagietto kısmına benzeri bir ruh haliyle dinliyorum daima.
“Köylü namusunu” anlatıyor lakin bana aristokratik bir haz veriyor.
Şef Caselatti çok hoş çaldırdı. Orkestra çok hoş çaldı.
Benim için gecenin en müstesna anıydı.
NAPOLİ DEYİNCE AKLIMA GELEN ÜÇ MÜZİKTEN BİRİ
Sonra ikinci kısım geldi.
Sürprizler.
Napoli büyük ses geleneğinin sokaklara kadar inmiş kusursuz müziği “Torna a Surriento…”
“O Solo Mio”, “Santa Lucia” üzere büyük halk müziklerinden biri…
Eleonara Buratto tam bir İtalyan üzere okudu şarkıyı.
BİR TENORUN AĞZINDAN SEZEN VE ŞEHRAZAT MÜZİĞİ DİNLEMEK
Sonra sıra Murat Kaharahan’ın iki Türk müziğine geldi.
Biri benim için tam sürprizdi.
Önce, Şehrazat’ın “Kıyamam’ını” söyledi.
Onun “Su Gibi’si” de benim meditasyon şarkılarımdan biridir.
O söylerken Şehrazat’a ileti atıp, “Şu an seni dinliyorum” dedim.
Sonra Sezen Aksu’nun “Biliyorsun’u” geldi.
Karahan’ın sesine çok uygun bir Sezen şarkısı…
BİR SOPRANODAN O DENLİ BİR ARNAVUT MÜZİĞİ DİNLEDİM Kİ
Ama gecenin benim için büyük bir sürpriz daha vardı.
Carolina L. Moreno’nun söylediği “Kroi i Fshatit Tone” isimli şarkı…
Nedense birinci anda bana Yunanistan’ın eski bayan oyuncularından Irene Pappas’ın “Prodemeni Agapi” müziğini anımsattı.
Şarkı Yunanca değilmiş.
İlk sefer dinledim ancak “Bu bizim oralardan” dedim. Balkan izleri vardı.
Meğer bir Arnavut müziğiymiş.
Müthişti…
Bir sefer daha anladım ki anadil ve kültür daima altlarda bir yerde duruyor.
Sonra işte bu türlü bir gecede, karşısında onu hissettirecek hoş bir kalabalık bulunca dışarı fırlıyor.
Bu şahane Arnavut müziğini kaydettim.
Hayatımın geriye kalan daha kısa kısmında oldukça dinleyeceğim.
Çıkışta Murat Karahan bana kelam verdi.
Bir gün benim için, Roberto Alagna’nın “Malena’sını” söyleyecek.
Teşekkürler Limak…
ERTESİ SABAH YENİ NORMAL’E DÖNÜŞ
İşte bu türlü çok hoş bir geceydi.
Ama yalnızca bir gecelik teneffüs…
Ertesi sabah ülkemin Yeni Normal’i daha gözlerimi açtığımda kapımdaydı.
Orada burada beşerler konutlarından toplanıyordu…
“Sıradanlaşan Şeyler” yani…
Tek tesellimiz artık ortalıkta “Demokratikleşiyoruz. Ayrıntıya değil büyük fotoğrafa bakın” diyen liberal aydınların kalmaması…
Woody Allen sinemasının o son sahnesinde gibiyiz…
“Whatever Works…”
Her şey yerli yerine oturuyor yani.
More Stories
Boğaziçi Üniversitesi rektöründen akademisyenlere ‘boykot’ uyarısı
Kayyum atanan Şişli belediyesi açıkladı: Kent Lokantası açılıyor
Aydilge son durumu paylaştı