“Öcalan’a özgürlük” diyenler Kavala’ya sus pus

Spotify’a geçen cuma günü yeni bir müzik yüklendi. İsmi “Beyaz Giyme…” “Mavi Gri” son iki yıldır çok sevdiğim bir küme. Playlistimde onlardan üç dört modül var. Artık Anatolian Sessions ile birlikte “Beyaz Giyme” müziğini harikulade bir DJ’lik başarısıyla partileme müziği haline getirmişler. Bütün hafta sonu dinledim.

BOLU YÖRESİNİN TÜRKÜSÜ NE DİYOR

Bolu yöresinin bütün Türkiye’de bilinen bir türküsüdür. Birinci dört dizesi şöyledir: “Beyaz giyme toz olur Siyah giyme kelam olur Gel birlikte gezelim Muradımız tez olur.”

Kutuplaşmış bir ülkede insanın kulağına ne kadar güzel geliyor bu kelamlar.

SÖZLÜKTE ‘BEYAZ’IN EŞANLAMLISI “AK”

“Beyaz” sözünün sözlükteki eşanlamlarına baktım. Biri de “Ak…” Yani şarkıyı “Ak Giyme” olarak da söyleyebilirsiniz isterseniz. Bundan 23 yıl evvel “Beyaz” rengine “Ak” deyip, tertemiz bir mana yükleyerek yola çıkan bir hareketin bugün geldiği noktaya baktığımız vakit renklerin manasını nasıl kaybettiğini de görüyoruz. Halbuki o kelam doğruymuş. Renkler ortasında kirlenme yarışı başladığında, birinciliği beyaz alır…

ARTIK AKP DEĞİL AK PARTİ YAZIN DİYEN KALMADI

Peki neydi bu 23 yılda “Ak” rengini böylesine çamaşır makinesine muhtaç eden yanlışlar? Zira o rengin altına iki “kutsal” kelam eklenmişti: “Adalet” ve “Kalkınma…” O nedenle de yıllarca medyaya “AKP değil AK Parti yazın” diye baskı yapılmış ve “AKP” diyenler neredeyse cezalandırılmıştı. Bugün artık kimse “AKP’ye AK Parti deyin” diye bir ısrarda bulunmuyor. Zira “Ak” sözüne mana veren o iki kavramdan, yani “Adalet” ve “Kalkınma” sözlerinden ne adalet kaldı, ne de kalkınma.

ŞARKILAR VE ANKETLER NİÇİN ARTIK “BEYAZ GİYME” DİYOR

İşte “Beyaz Giyme” müziğini “Ak Giyme” üzere dinliyoruz. Yalnızca müzikler değil. Anketler de “AK’ın” süratle yer kaybettiğini gösteriyor. Geçen gün bir gazete Şubat ayında yapılan 5 anketin ortalama sonucunu verdi. Türkiye’de her 10 bireyden 6’sı artık Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı adayı olarak görmek istemediğini söylüyor.

VEDAT MİLOR’A KİM SORUŞTURMA AÇTI?

“Kalkınma” sözünün irtifa kaybetmesinin nedeni belirli: Hayat pahalılığı, enflasyon, üretimin ve yatırımların gerilemesi… Hepsi somut yanlış kararların eseri. Düzgün de “Adalet” kavramı nasıl oldu da bu kadar irtifa kaybetti? Hafta sonunda bir şey çok dikkatimi çekti. Yemek müellifi Vedat Milor hakkında soruşturma açılması haberinin algılanışı çok enteresandı. Konuştuğum insanların neredeyse tamamı Milor’a savcılıkça soruşturma açıldığını zannediyordu. Meğer soruşturmayı açan savcılık değil, Ticaret Bakanlığıydı.

BUNUN BİRİNCİ SORUMLUSU TABİ Kİ ADALET BAKANLIĞIDIR

Ama son günlerde düzgünce sulandırılan ve sonunda TÜSİAD yöneticilerine dava açmaya kadar giden isimli uygulamalar… Ekrem İmamoğlu hakkındaki akılalmaz yol kesme teşebbüsleri bu türlü bir algıya yol açtı. Hiç kuşkunuz olmasın ki, bu algının ortaya çıkmasında, her uygulama öncesinde verdiği demeçlerle “yargıyı yönlendirme” izlenimi yaratan Adalet Bakanının da sorumluluğu vardı. Yani bugün bütün anketlerde yargı sorunu neredeyse iktisadın altında ikinci sırayı aldıysa, bunun oluşmasında bizzat Adalet Bakanlığı mensuplarının da büyük katkısı var.

AKP KONGRESİNDE TEK SÖZ ADALET SORUNU KONUŞULMADI

Adalette “beyazın üzerine toz konmaya” başladıysa şayet, vatandaş olarak, isminde “Adalet” sözü olan iktidar partisinin bunu konuşmasını beklemez misiniz? Ancak bakın, daha geçen ay partinin büyük kongresi yapıldı. Bu kongrede “Adalet ve Yargı” ile ilgili meselelerden tek kelime edildi mi? Parti teşkilatının yüzde 70’ini değiştirmekle övünen bir kongre, partinin fabrika ayarlarındaki en kıymetli iki ögeden birine ilgisiz kalamaz, kalmamalı.

OYSA AKP YÖNETİCİ VE MİLLETVEKİLLERİ ADALET KONUSUNDA DUYARSIZ DEĞİL

Anketler de gösteriyor ki, partinin tabanı ilgisiz değil. Zira son bir yılda konuştuğum birçok AKP’li, adalet ve yargının durumundan en az benim kadar şikayetçi. Ancak mevzu, partinin tabanındaki bu şikayetin kongre kürsüsüne taşınmasına gelince, nedense şalter indiriliyor.

HANGİ VİCDAN SAHİBİ AKP’Lİ ÖCALAN’A ÖZGÜRLÜK DERKEN OSMAN KAVALA’YA İLGİSİZ KALABİLİR

Söyler misiniz, hangi vicdan sahibi AKP’li, devletin resmen hâlâ “terör örgütü” dediği Abdullah Öcalan’a özgürlük konuşulurken, Osman Kavala’nın ismini bir defa bile söylem etmez? Ayşe Barım’a, Can Atalay’a, Çiğdem Mater’e ve öteki Seyahat tutuklularına yapılan muameleyi lisana getiremez. Hangi vicdan sahibi, yalnızca eleştirel haklarını kullandıkları için 5 yıla kadar ağır ceza istemiyle iki TÜSİAD yöneticisine dava açılmasına tek söz etmez?

HAYATI BOYUNCA KÜRT HALKININ HAKLARINI SAVUNAN KAVALA’YA ÖCALAN TAKIMI SAĞIR VE DİLSİZ

Daha da acısı, bu umursamazlığın öteki partilere yayılması. Öcalan açılımı ile Kürt vatandaşlarının haklarını da tartışmaya açarak Türkiye’ye büyük hizmet yapan Devlet Bahçeli ve MHP’nin de ülkenin Türk vatandaşlarına yapılan haksızlıklar konusunda sessiz kalmasını anlamıyorum. Ya DEM? Hukuksal hiçbir değeri olmayan bir iddianame ile 7 yıldır resmen mahpusta çürütülen bir Türk aydını için söyleyecek tek sözleri, söylem edilecek tek hisleri yok mudur? O Osman Kavala ki, bütün hayatı boyunca Türkiye’nin Kürt vatandaşlarının hakları için uğraş eden bir demokrattı…

SIRRI SÜREYYA’NIN ESKİ ARKADAŞINA EN KÜÇÜK VEFA DUYGUSU YOK MU

Onu yakından tanıyan Sırrı Süreyya Önder’in bu arkadaşına karşı en küçük vefa duygusu yok mudur ki, bu süreçte ismini bir defa bile söylem etmez? Özgürlükleri ve hakları, adaleti ve yargıyı sıraya mı koyacağız yani? Evvel Kürtlere özgürlüklerini verelim, sonra sıra Türklere de gelir… Sivil anayasamızın “yeni timing’i” bu mudur?

DOĞDUĞUMDA MERHUM BABAMIN KULAĞIMA FISILDADIĞI CÜMLE

Bulgaristan göçmeni babam, ben doğduğumda kulağıma şunu fısıldamış: “Oğlum biz Türküz. Burası bizim son vatanımız. Gidecek öteki vatanımız yok…” Hiç gitmedi kulaklarımdan bu cümle… İşte bana kalan son vatanda, özgür Türk olarak yaşamak istiyorum. Haklarımın bağımsız ve tarafsız bir yargı tarafından garanti altında tutulduğu bir vatan fikridir bu. Hiçbir vakit Kemalist olmadım. Fakat içimde her yıl büyüyen bir Atatürk var. Hiçbir vakit “ulusalcı” olmadım. Solcu arkadaşlarımın bir kısmı “enternasyonalizm” diye slogan atarken ben milliyetçilik hissini hiçbir vakit ayaklarımın altına almadım. Zira o his benim için hepimizin sevgiyle, itimatla, memnunlukla bağlı olduğu bir vatana sevginin ve sadakatin sözüydü.

YANİ 85 MİLYONLUK BU ÜLKEDE TÜRK MİLLİYETÇİSİ OLARAK BİR BEN Mİ KALDIM

O yüzden bugünlerde etrafımda gördüğüm herkese şunu soruyorum: “85 milyonluk bu ülkede herkese özgürlük isteyen Türk milliyetçisi olarak bir tek ben mi kaldım yani?” Ben mi kaldım ki, Abdullah Öcalan’a özgürlüğün konuşulduğu şu gün Osman Kavala’nın, Çiğdem Mater’in, Can Atalay’ın özgürlük hakları da konuşulsun diye haykırıyorum. Bir tek ben mi kaldım ki, Öcalan’la görüşmeye gidenler pek ağızlarına almazken, haksız yere mahpusta tutulan bir Kürt siyasetçi, Selahattin Demirtaş’a da özgürlük diye haykırıyorum. Bu ülkenin yurtsever Türk aydınları özgürlüğü Abdullah Öcalan’dan daha az hak etmiyor. Yani arkadaş… Türk milliyetçisi son Mohikan ben mi kaldım bu ülkede… MHP’lilere de soruyorum… Ve Devlet Bey’e sıhhat dilerken, “Bir açılım da cezaevlerindeki Türk aydınlar için yapın” diyorum…